۷- مرز بین ویتنام، کامبوج و لائوس
جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰ کشورهای لائوس و کامبوج را نیز درگیر کرد؛ زیرا گروه‌هایی از این دو کشور، ارتش ویتنام شمالی را حمایت می‌کردند و در نهایت، بمباران سنگین هر دو کشور را در پی داشت. اغلب مناطق بمباران شده جنگل‌های کنار مرز، محل اختفای نظامیان بود. این بمباران، علی رغم دوردستی این منطقه، تلفات زیاد قربانیان غیرنظامی را در پی داشت. پس از جنگ، مقامات محلی اکثر شهرهای بزرگ و اماکن گردشگری را از مین‌های زمینی پاک‌سازی کردند؛ اما کماکان در نقطه اتصال این سه کشور، مین‌های زیادی وجود دارد. این نوار باریک، از زیبایی طبیعی شگفت‌انگیزی برخوردار است؛ اما به سبب وفور مین‌های زمینی فعال، شدیداً توصیه می‌شود که گردشگران از بازدید این منطقه اجتناب کنند. خوب است اشاره کنیم که لائوس بیشترین میزان بمباران در طول تاریخ بشر را به خود اختصاص داده است. ۵۸۰ هزار مأموریت بمب گذاری توسط نیروهای ایالات متحده شکل گرفت! این میزان معادل ۹ سال تمام بمب گذاری شبانه روزی در فواصل ۸ دقیقه‌ای است.
۶- میندانائو در فیلیپین
میندانائو قطعاً یکی از زیباترین مناطق فیلیپین بوده و این ادعا که رسانه‌ها همواره راهی برای مهیج جلوه دادن مسائل دارند، کاملاً درست است. با این حال، این واقعیت قابل تغییر نیست که این جزیره، گذشته‌ی خوبی را یدک نمی‌کشد. چندین ارتش فعال و شورشی از سال ۱۹۶۰ با هدف استقلال در این منطقه مبارزه می‌کردند و امروزه این درگیری ممتد تبدیل به یک پدیده جنگجویانه و جالب محلی شده که شرایط را از پیش بدتر کرده است. خانواده‌های سیاستمداران که توسط دولت مرکزی حمایت می‌شوند، ارتش‌های شخصی ایجاد کرده‌اند که در ظاهر با شورشیان مبارزه می‌کنند؛ البته این مسئله نیز شرایط را بهتر نکرده است. سابقه نداشته که در این منطقه به گردشگران حمله شود؛ اما با این وجود، کماکان دولت‌ها شهروندان را از بازدید از دومین جزیره‌ی بزرگ فیلیپین منع می‌کنند.
۵- کاچین و شان شمالی در میانمار
وضعیت دشوار سیاسی کشور، اکثر مناطق مرزی میانمار را به مناطقی خطرناک تبدیل کرده است. وجود شبه نظامیان قومی، قاچاقچیان مواد مخدر و مین‌های زمینی، گردشگران را در معرض خطر قرار می‌دهد. با این وجود، مشکل اصلی این کشور درگیری میان نیروهای دولتی و شورشیان است. این مسئله در ایالات کاچین و شان شمالی بیشتر حس می‌شود. در حال حاضر برخی از این مناطق درگیر تعارضات مداوم قوم‌های بودائی و مسلمان هستند و پرسه در اطراف این مناطق، ممکن است به قیمت آسیب جسمی و یا حتی زندگی فرد تمام شود. سال گذشته دو مسافر آلمانی زمانی که به این مناطق سفر می‌کردند، حین پیاده‌روی در یک شهر کوچک واقع در شان شمالی، با فعال کردن یک مین به‌شدت مجروح شدند. متأسفانه، آتش‌سوزی‌های شدید در این منطقه رایج بوده و در سال‌های اخیر، تعداد ۹۹۰۳۶ نفر تبعه داخلی را درگیر کرده است.
۴- سولاوسی مرکزی در اندونزی
جای سؤال نیست جزیره‌ای که جنوبی عمدتاً مسلمان و شمالی عمدتاً مسیحی دارد، چرا سال‌ها می‌بایست بسان یک میدان نبرد باشد. شهر پوسو در سولاوسی مرکزی، اثباتی بر این مدعا است. این شهر با سواحل آفتابی، جنگل‌های سرسبز و آسمان آبی، از گذشته تاکنون از جذابیت‌های گردشگری اندونزی به شمار می‌رود. هرچند، در سال‌های اخیر به سبب جنبش‌های جدایی طلب فعال که از اوایل سال ۲۰۰۰ آغاز شد، گردشگری به‌شدت تحت تأثیر قرار گرفت. به گفته رسانه‌ها، امروزه یک گروه شبه نظامی در ارتباط با دولت همچنان در این منطقه فعال است.
پس از تحول شرایط به دموکراسی، روابط بین مسلمانان و مسیحیان بدتر شده و این مسئله به بروز تنش‌های مذهبی در سراسر منطقه به‌ویژه پوسو منجر شد. رویدادهایی چون بمب‌گذاری و شلیک به افراد غیرنظامی در خیابان، در چندین مورد جهان را به شوک انداخت. پس از این حوادث، سولاوسی یکی از خطرناک‌ترین مناطق جنوب شرقی آسیا شناخته شد. در سال ۲۰۱۸ وضعیت به‌مراتب بهتر بوده است؛ اما دولت همچنان به شهروندان توصیه می‌کند که در سفر به استان سولاوسی مرکزی به‌ویژه در پالو،پوسو و تنتنا، جوانب احتیاط را رعایت کنند.
۳- پاپوآ و غرب پاپوآ در اندونزی / گینه نو
دسترسی به پاپوای غربی کمی دشوار بوده و برای ورود به مجوز سفر نیاز خواهیم داشت. همانند سولاوسی مرکزی، این استان نیز شاهد کشمکش همیشگی بین دولت و مردم بومی بوده و دولت از جانب مردم به تلاش برای نسل‌کشی متهم شده است. مخالف اصلی دولت، گروه مسلح و آزادی به نام جنبش پاپوآ، سابقه‌ی چندین تعرض اعم از حمله به اتوبوس‌ها، هواپیماهای غیرنظامی و قاچاق مواد مخدر را دارد. با این حال، پاپوآی غربی، قطعه زمین عظیمی که دارای چندین جاذبه بی‌نظیر و بکر است، بی‌شک ارزش دیدن را دارد؛ اما برخی از سفر به این منطقه خودداری می‌کنند. امروزه اکثر دولت‌ها کماکان از شهروندان خود می‌خواهند که در سفر به استان پاپوآی غربی، به علت امکان درگیری‌های خشونت آمیز، نهایت مراقبت و احتیاط را به کار گیرند.
۲- استان جولو در فیلیپین
این جزیره فیلیپین که در دریای سولو واقع شده، بین گردشگران بسیار مشهور است. در این جزیره یک گروه معروف شورشی به نام ابوسیف، گردشگران را دزدیده و از آن‌ها باج طلب می‌کنند. این گروه حدود ۵۰۰ عضو دارد و مقر آن‌ها جولو است. طبق اخبار موثق، از آنجا که مقامات محلی و مردم جولو با آدم ربایان شریک شده و همکاری می‌کنند، آدم ربایان این شهر را به‌عنوان مقر خود انتخاب کرده‌اند. علاوه بر این، به دلیل نزدیکی ساحل به شهر، می‌توانند قربانیان را به‌سرعت توسط قایق‌های سریع از محل دور کنند. به همین دلیل بسیاری از گردشگران با محافظ شخصی به این منطقه سفر می‌کنند. مضاف بر آن، طی چند سال اخیر، فعالیت‌های تروریستی با مواد منفجره به مرگ ۴۱ نفر و آسیب شدید بیش از ۱۰۰ نفر در جولو و چندین شهر دیگر منجر شده است.
۱- یالا، ناراتیوات و پاتانی در تایلند
در حال حاضر، این استان‌های جنوبی تحت کنترل قانون نظامی اداره می‌شوند. این یک نسخه کاملاً متفاوت از تایلند است که در رسانه‌ها به چشم نمی‌خورد. اکثر جمعیت این بخش‌ها مسلمان بوده و گروه‌های جدایی طلب در ۱۵ سال اخیر با درگیری‌های خشونت آمیز به مخالفت با دولت برخاسته‌اند. این درگیری زمانی آغاز شد که دولت مرکزی با بازسازی مرزهای خود، شروع به نابودی فرهنگ محلی کرد و طی ۱۲ سال گذشته جان ۶۰۰۰ نفر در جنوب تایلند را گرفت. از زمان شروع درگیری‌ها، منطقه شاهد افزایش شدید قاچاق انسان بوده و حتی در مواردی، کارکنان ارتش تایلند نیز در این مسئله دست داشته‌اند. همه این حوادث جنوب تایلند را به یکی از خطرناک‌ترین مکان‌های جنوب شرقی آسیا مبدل ساخته است.
منبع: چطورپدیا